Persoonlijk pestverhaal Shavanna

Dit is het waargebeurde pestverhaal van Shavanna. Door haar zelf geschreven en ingestuurd naar de Week Tegen Pesten omdat zij met haar verhaal meer aandacht wil vragen voor pesten. Trigger warning: er wordt over suïcide gesproken in deze blog.

Ik ben Shavanna en ben sinds de basisschool gepest tot leerjaar 4. De docenten hebben niks gedaan. Eén docent zag wel dat er iets gaande was in de klas, maar wist niet wat, dus heeft ze niks gedaan. Op de basisschool was het zowel fysiek als verbaal. De juffen en meesters zagen niks gebeuren en zagen het ook niet aan mijn verwondingen die ik nieuw had na de pauze. Op de middelbare school was het alleen verbaal, maar dat haalde me meer naar beneden dan het fysieke. Ik deed zelfs pogingen tot suïcide.

De docenten zagen het niet; ze zagen het niet aan mijn armen, ze zagen niet aan mij dat ik me anders gedroeg dan normaal, terwijl ik het best duidelijk liet zien. De pesters hebben het één keer voor elkaar gekregen dat ik vanuit school de trein pakte naar Brabant omdat ik weg wilde.

De school ging één keer een gesprek aan met hen en zei “als ze nog steeds doorgaan trek maar aan de bel en dan zal ik de jeugdagent in kennis stellen voor een stopgesprek”. Je raadt het al, er gebeurde niks.

Toen het weer gebeurde en ik aan de bel trok zei de school: “vraag waarom ze grapjes maken, vraag waarom ze jou moeten pesten. Dan kan jij veranderen zodat ze je minder pesten”.

Zeg dat maar tegen iemand van toen nog 15 jaar die heel zwak was en het leven niet meer zag zitten. De school er dus niks aan gedaan. Zelf niet toen ik het al in het 3e jaar aangaf dat ik gepest werd zei de docent dat hij er meer op ging letten en een gesprek aan zou gaan met hen. Maar die docenten hebben niet gedaan wat ze zeiden. Ze moeten wel hun woorden na komen. Ik heb er zelfs over nagedacht om naar een andere school te gaan, omdat ik het niet meer trok op die school.

Ik ben gebleven en ben geslaagd, maar wel met moeite, heel veel moeite. Eén docent vertelde wel aan mij met dat ze er spijt van had dat ze mij niks heeft gevraagd en dat ze er niks aan gedaan heeft. Dat spreekt ze uit dan voor vele docenten die wisten dat ik gepest werd op die school en er niks aan gedaan hebben.

Een tip voor alle docenten, juffen en meesters: als jullie zien dat een leerling zich anders gedraagt, als jullie merken dat er iets gaande is in de klas, vraag aan die leerling of het wel goed gaat. Vertel waarom je diegene uit de les haalt en wie weet vertelt die leerling u wel met wat er gaande is in de klas. Spreek dan vervolgens de hele klas aan.

Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem: chat via www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113.